Stypendium mszalne, inaczej ofiara mszalna, to duchowa praktyka, której genezę odnajdujemy w Pismach Świętych. Stary Testament uczy nas o ofiarowaniu Bogu pierwszych plonów oraz wyników naszej pracy jako dowód naszego uznania dla Jego dobroci i miłosierdzia (Księga Kapłańska 23:10, Powtórzone Prawo 14:22-29). Te dary były wyrazem wiary i zaufania Izraelitów do Boga, pokazując ich pragnienie uczestnictwa w życiu, które Bóg dla nich przygotował.
Tę ideę przekształciło nauczanie Jezusa w Nowym Testamencie, który ukazywał, że prawdziwa ofiara to taka, która pochodzi z serca. W Ewangelii według św. Łukasza (21:1-4) czytamy o wdowie, która ofiarowała „wszystko, co miała na utrzymanie”. Ten akt ofiarowania, choć skromny w sensie materialnym, był potężny w wymiarze duchowym, bo pochodził z głębi jej serca.
Stypendium mszalne jest dzisiejszym odpowiednikiem tej praktyki. Jest to dar składany Kościołowi, związany z odprawieniem Mszy Świętej w konkretnej intencji. W ten sposób wierny, składając stypendium, łączy się w sposób szczególny z ofiarą Jezusa na krzyżu, która jest obecna w każdej Eucharystii.
Zatem stypendium mszalne to nie tylko materialne wsparcie dla Kościoła, ale przede wszystkim duchowy akt ofiarowania, przez który wierny pragnie głębiej uczestniczyć w tajemnicy Eucharystii i w ten sposób dzielić się swoją wiarą z całą wspólnotą Kościoła.